Istorija ovog cveta ispunjena je zanimljivim pričama. Znamo ga kao simbol Holandije ali on niti potiče sa njene teritorije, niti je oduvek bio predmet obožavanja njenih stanovnika. Do porekla ovog cveta nije lako doći. Prvi tragovi datiraju iz 12. veka, a istoričari su uspeli da ustanove da lale rastu već hiljadama godina. Vrativši se u doba Otomanske imperije i vladavinu Sulejmana Veličanstvenog lale su već uveliko bile kultivisana biljka, uzgajana za zadovoljstvo sultana i njegove pratnje. Za vreme vladavine Ahmeda III, lala je postala simbol bogatstva i prestiža .Ovo je bio period mirnog razvoja, napredak države bio je vidljiv na svakom koraku, a zahvaljujući velikoj popularnosti koju je ovaj cvet imao u tom periodu on se i naziva Doba lala. Tokom Vladavine Sultana Ahmeda III vladači su strogi propisi vezani za prodaju i gajenje ovog cveta. Neretko je bilo čuti da je lala vrednija od ljudskog života a bilo je zabranjeno propdavati i kupovati lale van prestonice.
Veruje se da su se oko 1700. godine održavali prvi festivali lala, tokom noći za vreme punog meseca. Lale bi bile izložene u divnim vazama i fenjerima,a da bu ugođaj bio potpun gosti bi se odevali u boje koje će se uklapati sa cvetovima.
U Evropu lale stižu krajem 16. veka,a smatra se prvo u ruke upravnika Kraljevskih medicinskih bašti u Pragu. Malo ranije, oko 1593, lekar i botaničar Klusius stigao je u Holandniju kako bi preuzeo mesto upravnika Lajdenskih vrtova. Oni su već bili zasađeni brižljivo odabranim biljem, potrebnim za medicinska istraživanja, Klusius je sa sobom doneo veliku kolekciju lala (jedna od najimpresivnjiih kolekcija na zapadu Evrope toga vremena), i lukovice je posadio u bašti. Istorija ga opisuje kao sebičnog baštovana koji je ljubomorno čuvao svoje lale, odbijajući da sa bilo kim podeli ove divne cvetove. Kao “zabranjeno voće” lale postaju predmet čežnje a provalnici počinju da ih kradu iz Klusius-ove bašte. Njega je ovaj postupak toliko užasnuo da je rešio kako neće više imati ikakve veze sa lalama. Tada se lale oslobađaju iz ove botaničke bašte i ljubav prema lalama ne napušta Holandiju ni dan danas.
Lale su na početku bile privilegija bogatih, te se smatrala simbolom bogatsva i prosperiteta, Svaki biskup, kralj ili princ koji bi držao do sebe u svojoj bašti morao je imati i lale. Često bi u svoje bašte sa lalama postavljali ogledala kako bi stvorila iluzija većeg bogatstva. Tulipomanija u Holandiji dobija nove razmene jer su pojedine vrste dostizale neslućene visine, a ljudi koji nisu mogli da ih priušte zadovoljavali su se motivima ovog cveta na keramici, ručnim radovima,nameštaju. Zahvaljujući ovim ilustracijama sačuvani su podaci o najskupljim vrstama ovog cveta.
Lale su postale biljka koja se gaji iz komercijalnih razloga, a zahvaljujući emigrantima iz Holandije, koji su svuda sa sobom nosili i lukovice, one su stigle i na druge kontinente. Danas se u Holandiji proizvede oko devet milijardi lukovica od kojih se sedam milijardi izveze.